SAWAYAKA อย่ายิ้มเยอะ

SAWAYAKA อย่ายิ้มเยอะ

หลายคนคิดว่าผมหยิ่ง พูดน้อย ไม่มีปฏิสัมพันธ์ ทั้งโดนพูดต่อหน้าและลับหลัง

ส่วนมากคนเหล่านั้นจะไม่กลับมาคุยกับผมอีก ผมไม่รู้สึกอะไรถ้าเขาจะทำแบบนั้น...

แต่ยกเว้นเขาคนนั้น

.

.

.

“เห็นเดินดูทุกกรงเลย” ไม่พูดเปล่า เขามานั่งยอง ๆ กอดขาอยู่ข้างกัน

“อืม...”

“น่ารักเนอะ เหมือนแมวตัวใหญ่ ๆ”

“อืม...”

“ถ้าจับจะกัดไหมนะ”

“อย่านะ” ผมหันไปหาเขา แต่เขากลับหันมายิ้มกว้างจนตาปิด

“พูดคำอื่นนอกจากอืมเป็นแล้วนี่”

อะไรนะ

“เราชื่อภีมนะ อยู่ห้องสิบ”

.

.

.

ความเรียบง่าย ความธรรมดา...

บางทีเราอาจจะตื่นเต้นและตกหลุมรักอะไรแบบนี้แหละ

Twitter 

Facebook

#SAWAYAKAอย่ายิ้มเยอะ

***บทแรกพบกัน 31 สิงหาคม***